Yakın zamanda, Karşıyaka Belediyesi iştiraki olan Kent A.Ş.’de çalışan 93 işçi, maaşlarının 36 aydır eksik ve geç yatması nedeniyle iş bırakma eylemi gerçekleştirmiştir. Bu eylem sonucunda işçiler, tazminatsız olarak işten çıkarılmışlardır. Bu durum, işçilerin haklarının gasbedildiğine dair kamuoyunda büyük yankı uyandırdı.
Yazar Semih Kuru, bu olaya ilişkin yazısında işten çıkarılan işçilerin direnişinden bahsetti ve durumu detaylı bir şekilde ele aldı. İşçilerin direnişi 100 gündür devam etmekte ve bu süre içerisinde birçok zorlukla karşılaşmışlardır. İşçiler, maaşlarını aylardır parça parça almanın getirdiği sıkıntılarla baş başa kalarak, sendikalarının çağrısıyla eylem yapma kararı aldılar.
Kent A.Ş. tarafından işçilere gönderilen fesih bildiriminde, maaşların gecikmesi ve eksik ödenmesi durumu net bir şekilde ifade edilmiştir. Bildirimde belirtilen şu cümle dikkat çekicidir: “…TİS’in 60. Maddesinde her ayın ücretinin takip eden ayın 20’sine dek ödeneceği belirtilmektedir. Eylemin başladığı 30.07.2024 tarihinde Haziran ayı maaşlarının bir kısmının ödenmiş olduğu ancak bir kısmının ödenmemiş olduğu bilinmektedir…” Bu cümle, işçilerin yaşadığı maddi zorlukların altını çizmektedir.
İşçiler, tek gelir kaynakları olan maaşlarının zamanında ödenmemesinin yanı sıra, kira ve kredi kartı gibi zorunlu ödemeleri de zamanında yapmak zorunda kalmaktadırlar. Bu durum, işçilerin yaşam standartlarını etkileyen ciddi bir sorun haline gelmiştir. Yalnızca işten çıkarılmakla kalmamış, aynı zamanda işten çıkarılma işlemi 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 25/II. Maddesi kapsamında gerçekleştirilmiş, yani işten çıkarılan 93 işçi “kod 46” ile işten çıkarılmıştır. Bu durum, işçilerin sosyal güvencelerinin de ellerinden alınması anlamına gelmektedir.
İşçiler adına konuşan kişiler, bu kodun kaldırılmasını ve haklarının iade edilmesini talep etmektedirler. Ancak işveren olan Karşıyaka Belediyesi, işçilerin taleplerini dikkate almazken, işçiler direnme kararlılığını sürdürmektedirler. Kent A.Ş. işçilerinin direnişlerinin 100. günü, yalnızca iş kaybını değil, aynı zamanda insan onurunu, yaşam hakkını ve insanca çalışma koşullarını savunma mücadelesidir.
Bütün İzmirlilerin görevi, bu direnişin sesini daha da yükseltmek ve işçilerin hak mücadelesini desteklemek olmalıdır. İşçilerin bu direnişi, emeğin hiçe sayılmasına karşı bir başkaldırı ve haksızlığı protesto eden bir dayanışma çığlığı niteliğindedir. Dolayısıyla, bu mücadele tüm toplum için bir anlam taşımaktadır.
